Bij Buma/Stemra kunnen artiesten niet alleen terecht voor het innen van hun royalty’s ze kunnen er ook hun beklag doen als iemand er met hun song vandoor gaat. Klachten kunnen worden ingediend bij de Vaste Commissie Plagiaat (VCP); een onafhankelijke commissie van muzikale deskundigen en (wellicht wat minder muzikale) juristen. Hiervan werd recentelijk nog gebruik gemaakt door het Nederlandse zangduo Mike & Colin (wie kent ze niet?!).
Ze vonden dat de soundtrack “See you again” van de film Furious 7 – blijkbaar is de filmreeks na verloop van tijd minder Fast geworden – van de Amerikaanse rapper Wiz Khalifa (ruim 2 miljard views op YouTube) teveel leek op hun monsterhit “De Slag” (die sinds 2012 op YouTube toch een dikke 700 views haalde, mocht u niet één van de happy views zijn hierbij de link).
Het ging dan met name om het “oh oh oh gedeelte” (op 1 min 14) dat volgens het duo bestond uit een melodische lijn van twee maten met een opmaat dat wordt uitgevoerd door een koor (zo te horen bestaande uit Mike & Colin) op de klinker ‘O’.
Volgens de zangers toch het meest herkenbare gedeelte van hun song. Deze “hook” zoals de heren het oh-ho-oh stukje noemen vonden ze toch wel verdacht veel lijken op de “hook” in de song “See you again”. Sterker nog; elf van de twaalf noten van beide “hooks” zouden zowel melodisch als ritmisch identiek zijn.
Je moet het Mike & Colin nageven ook “See you again” heeft op 1 min 43 een oh-ho-oh fragment dat wellicht iets weg heeft van het oh-ho-oh stukje van Nederlandse bodem. Net als talloze andere nummers aldus de VCP. Zij verwees in haar uitspraak daarvoor naar nationale muzikale hoogstandjes als “De Zee” (we denken dat het VCP het nummer van Trijntje Oosterhuis bedoelde) en “Het Koningslied” (dat eigenlijk een ruim vijf minuten durende oh-ho-oh klank is -op het kekke stukje rap na dan). Maar ook op internationaal niveau wordt er wat af ge oh-ho-oh’t, aldus de VCP die in haar uitspraak de nummers “Fields of Golf”, “I Can’t make you love me” en “Watchers and ye Holy ones” noemde. Alsmede alle andere kerk songs; volgens VCP is het door iedereen mee te zingen “euforische yell- fragment” terug te voeren op het “hallelujakarakter” dat het fragment van oorsprong heeft.
Conclusie? Ook Mike & Colin hebben het oh-ho-oh-fragment – bewust dan wel onbewust – gewoon gepikt. Het fragment is als gevolg daarvan niet oorspronkelijk en wordt door het auteursrecht daarom überhaupt niet beschermd. Voor auteursrechtelijke bescherming komen namelijk alleen oorspronkelijke en voldoende creatieve uitingen in aanmerking.
Daarnaast voerde het duo nog (serieus?!) aan dat van plagiaat wel sprake moest zijn nu de Amerikaanse componist van “See you again” bekend is geworden met het coveren van nummers op YouTube. Hiermee was het volgens het duo toch wel heel erg aannemelijk dat hij één van de 700 YouTube viewers van “De Slag” was. Helemaal nu “See you again” ook nog een sample van een ander nummer bevat én twee deskundigen aan het duo hebben bevestigd dat het niet ondenkbaar is dat een Amerikaanse artiest via het internet een werk van een artiest uit Nederland te horen krijgt en hier iets uit overneemt. Mike & Colin achtte hiermee ieder toeval uitgesloten. Dit was de VCP toch niet helemaal met ze eens. Zij vonden het net iets minder voor de hand liggend dat een componist van een hit met meer dan twee miljard views zijn inspiratie opdoet bij een Nederlands zangduo met “een verwaarloosbaar aantal views op YouTube” (auwcht!).
Conclusie: “See you again” is geen plagiaat van “De Slag”. Wellicht vormt de teleurstelling inspiratie voor het schrijven van een tophit…
Deze blog is geschreven door Merel Teunissen en Jaap Versteeg
alle artikelen