Lees hieronder de column van Jetse Sprey, die op 15 mei 2007 op BNR Nieuwsradio is uitgezonden over ‘Bloggen’.
We lezen de krant, het tijdschrift en natuurlijk het weblog. Of korter: het blog. Weet u wat een blog is? Natuurlijk u luistert immers naar deze moderne cross mediale omroep. Oh, u luistert altijd in de auto. Welnu dan: een blog is een soort dagboek op het web. De blogger schrijft regelmatig (meestal in teamverband) een stukje daarin dat wordt gepubliceerd. Foto’s kunnen erbij, filmpjes en iedereen kan meteen reageren.
Er zijn blogs voor vakgenoten. Blogs voor vrienden, blogs voor vijanden. Blogs die inkijk en inzicht geven, die verrijken. De blogger deelt zijn kennis en visie. Gedachten worden gedeeld op een schaal die nog nooit vertoond is.
Het blog is ook een bijzonder goed middel om eindeloze frustraties het web op te gooien. Het blog is een uitlaatklep voor veel bozigheid. Vroeger zouden zulke types in stilte hun dagen slijten aan de tap van naar het onvermijdelijke vroege einde toe steeds groezeliger cafeetjes. Nu zijn ze de nieuwe helden. Ze worden de standaard startpagina van hun collega misantropen. Enorm populair.
Maar dan gebeurt er iets.
Het blog “de wereld gaat aan smaak ten onder” schrijft lovend over een film waarin geen lichaamsdelen in beeld worden afgezaagd. Het blog “tegen de vetzucht.nl” beveelt MacDonalds nieuwe happy meals aan.
Het kost ze moeite, goed nieuws en je merkt op de een of andere manier dat hun hart er niet inzit maar het staat er wel! Als zo’n autoriteit schrijft dat iets goed is, dan moet het wel echt goed zijn. Dus is de film avond aan avond uitverkocht en draaien de obesitas klinieken overuren.
En dan ben je op een congres en zegt zo’n fijne marketeer op het podium dat ze gewoon geld betalen zodat de blogger wat leuks post over hun product. Ik was ontzet. Sommige posts zijn dus betaalde uitingen.
En, luisteraars, van zo’n marketeer kan ik dat nog wel begrijpen. Dat is immers een marketeer. Maar bloggers? Die zich journalisten noemen? Die bij de kleinste vingerwijzing al ‘vrijheid van meningsuiting’, ‘vrijheid van meningsuiting’ beginnen te kraaien? Dat die zich laten betalen voor hun mening?
Dit is een juridische kolom. Daarom dan nu de vraag waar u allen op wachtte: mag dit? Nee. De Nederlandse Reclamecode zegt dat reclame herkenbaar moet zijn. Zo’n door de adverteerder betaalde post is reclame. De reclame is niet herkenbaar. Het mag niet. Zo werken is in strijd met de Nederlandse Reclamecode. Is het ook in strijd met de wet? Ja. De lezer denkt dat de grote bloggers oprecht en onafhankelijk hun grootse gedachten het web opslingeren. Als dat niet zo is, moet dat gezegd worden. Gebeurt dat niet dan is er sprake van misleiding.
On line is de toekomst. Het is ongelooflijk wat er allemaal kan. Voor de inhoudelijke ontwikkeling zitten we online in sommige opzichten nog bij de Batavieren. Waar blijft de duidelijkheid? Er moet gewoon advertorial boven als het een advertorial is, en advertentie als het een advertentie is. Een serieus medium moet zichzelf ook serieus nemen. We zitten niet meer in een smoezelig café.
alle artikelen